My reality is just different than yours.

głos 
śpiew 

Takahiro Morita

 

Urodził się 20 września roku 1996. Uczęszczający do Liceum Ashita od dwóch lat, przybyły z Osaki. Jego klasa jest o rozszerzeniu humanistycznym, chociaż naturalnie wolałby muzyczną. Wie jednak, że nic po niej nie będzie miał. Od zawsze kochał grać na gitarze, jakakolwiek by ona nie była. Najbardziej lubi jednak swoją pierwszą, klasyczną, którą dostał od dziadka. Gra w koszykówkę i uczęszcza na kółko muzyczne. W sumie to właśnie dziadek i babcia się nim opiekowali, rodzice byli zbyt zajęci pracą, by zająć się swoim jedynym dzieciakiem. Teraz jednak, kiedy dziadek już umarł, a babcia jest ciężko chora, sam musi o siebie zadbać. Odwiedza także często babcię, żeby jej pomóc w rzeczach, których ona sama nie może zrobić. 

Jest raczej spokojną osobą, trzeba się bardzo postarać, żeby go zirytować. Większą część swojego czasu poświęca na granie lub spanie. Pomaga innym, ale jest strasznie małomówny. Nie lubi odzywać się niepytany, a także i pytany. Nie potrafi niczego planować, bo mimo wszystko zawsze coś zrobi inaczej. Nie cierpi panien i panów z ego wyższym od Mount Everest, plastyki oraz osób, które wypowiadają się na temat, o którym nie mają pojęcia. Potrafi przyznać się, że zawalił, jeżeli mu się zdarzy.
Ma sięgające ramion ciemnobrązowe włosy i szare oczy. Jest wysoki, mierzy sobie 185cm wzrostu. Jego cera jest blada, ale raczej nie naturalnie. Wszystko z powodu jego zaszycia się w mieszkaniu, a jeśli wychodzi już na dwór, to siedzi w cieniu. Ubiera się w bardzo stonowanych kolorach - brąz, czerń, biel. Uwielbia szczególnie jedne jeansy, które zszywał już chyba miliony razy. Lubi bransoletki z rzemyków, które nosi niemal zawsze.
Na gitarze gra świetnie (ale naszemu Mariuszowi Goli to on nie dorównuje... -dop.autorki), ma także świetny głos. Podśpiewuje sobie nawet czasem w domu, jak go najdzie. Talent do koszykówki ma po ojcu, który robił karierę jako znany, japoński koszykarz.
Miał kiedyś jedną dziewczynę. Żałuje tego. W końcu nakrył ją z innym w szkolnej szatni, a przecież zawsze był dla niej dobry. Zwierzała mu się, on ją pocieszał. Najwyraźniej jej jednak nie wystarczył, potrzebowała dupka, który by ją olewał. Wzruszył więc ramionami i poszedł sobie grać do domu, za co oberwał "idiotą" i innymi miłymi określeniami. Od tej pory twierdzi, że nigdy nie zrozumie kobiet. I nawet nie spróbuje.
Bardzo lubi muzykę nordycką i celtycką. Słucha także Nirvany i Sabatonu.  Przeczytał wszystkie części "Gry o Tron", a także ogląda serial na swoim notebooku, który dostał w dniu osiemnastych urodzin. Bardzo lubi także serial "Vikings".
Ogółem? Małomówny, cichy chłopak, który nie widzi świata poza swoja gitarą. Uwielbia ciszę i spokój, niczego więcej do szczęścia nie trzeba.

~*~

Hej, witam się z moim Takahiro <3 Zapraszam do wątków!