„Życie jest zbyt ciekawe by przez nie przebiec”










Shun Higoshi/ 17 lat/ Nr akademika: 22/ Klasa: IV E
Charakterystyka: spokojny, 178 cm wzrostu, czarne włosy, brązowe oczy, czasami nosi okulary
Zajęcia poza lekcyjne: muzyka, plastyczne

Shun zazwyczaj jest cichy i spokojny. Jego oceny są raczej przeciętne w porównaniu do reszty klasy, ale wszystko się zmienia gdy zaczyna grać na pianinie. To dzięki muzyce potrafi się wyciszyć, więc nic dziwnego że trafił właśnie do klasy muzycznej. Choć czasami odwiedza również klasę artystyczną. Wśród znajomych jest nazywany „Da Vinci” albo „Leonardo” ze względu na swoje zamiłowanie do tworzenia różnych rzeczy z innych. Jednak mało kto wie że Shun trenuje box, ale woli używać mózgu niż mięśni. Dzięki częstym pobytom w dzieciństwie u dziadków zakochał się w astronomii. Jego matka pracuje w kwiaciarni a ojciec prowadzi antykwariat.

                            | Dodatkowe informacje |




- Oprócz grania lubi rysować.
- Czasami pomaga ojcu w antykwariacie.
- Niemal zawsze ma przy sobie lizaka albo     plastry (tak na wszelki wypadek).
- Uwielbia zwierzęta.
- Co weekend chodzi trenować box.
- To dziadek uczył go gry na pianinie.


Witam. Mam nadzieję że nie tęskniliście za bardzo :P Postaram się z wami zostać tak długo jak to będzie możliwe :D Co do KP to w każdej chwili może zostać zmodyfikowana :P

32 komentarze:

  1. [ Oficjalnie witam po raz drugi! :D
    Twój hit jest okay! ;3
    Mam tylko pytanie co do twoich zajęć pozalekcyjnych. Nie ma ich w karcie, ale podejrzewam, że to będzie muzyka? XD
    No i nie przeczytałeś regulaminu. Wiedziałam, że tak będzie xD
    Oj Shun, Shun grabisz sobie ;p
    Zapraszam do stęsknionej Yuko :*]

    Yuko Kanoe

    OdpowiedzUsuń
  2. [ Nie bierz tego do siebie. Ostatni komentarz jaki ktoś dodał był ponad tydzień temu. Poczekaj aż zacznie się szkoła i wszyscy wrócą.]

    Dzień jak co dzień. Nic niezwykłego się nie stało i nie miało się stać. Czy na pewno? Jak zwykle byłam jedną z niewielu uczniów, którzy przychodzili wcześniej. Weszłam do budynku i od razu skierowałam się do pokoju gospodarzy. Gdy przechodziłam obok sali muzycznej usłyszałam piękną melodię. - Chopin... - Powiedziałam do siebie. To był jeden z moich ulubionych utworów. Z ciekawości zajrzałam do środka. W sali muzycznej pod ścianą na starym pianinie grał chłopak. Nie rozpoznałam go bo siedział tyłem, ale miałam wrażenie, ze jednak go znam. Oparłam się lekko o drzwi i wsłuchałam się w melodię. Wprawiała mnie w lekki stan melancholii. Nim się spostrzegłam chłopak skończył grać. Momentalnie się wyprostowałam i czekałam, aż zobaczę jego twarz.

    [Dobry utwór wybrałeś. Na prawdę dobry :)]
    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  3. Przez chwilę stałam jak słup soli i wpatrywałam się w chłopaka. Serce zaczęło mi szybciej bić i czułam jak się rumienię. Nie chciałam żeby to zauważył więc spuściłam głowę w dół i spojrzałam na podłogę.
    - Przepraszam nie chciałam Ci przeszkadzać. - Zacisnęłam ręce na torbie i podniosłam głowę. Przeszkadzający mi kosmyk włosów wsunęłam za ucho. - To było piękne. - Uśmiechnęłam się lekko i spojrzałam chłopakowi w oczy. - Od dawna grasz? - Spytałam nieśmiało.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  4. [ Łiiiiiiiiiiiiii! Siemaneczko... Shun *uśmiecha się konspiracyjnie i puszcza oko*
    Wcześniej nie miałam okazji z tobą popisać, tak więc teraz zapraszam do jakichś ciekawych wątków i powiązań z moją Ui Makoto, ewentualnie Raikatuji Junko! ;D
    Do napisania khehehe]

    ♦Mako♦

    OdpowiedzUsuń
  5. - To dobrze. To znaczy, że bierzesz udział w konkursie? - Spytałam wesoło. - Podobno tylko najzdolniejsi mają szansę na przejście dalej, a coś mi się wydaje, że jesteś jednym z nich. - Uśmiechnęłam się lekko.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  6. - Tu nie chodzi o popisywanie się. - Zmarszczyłam brwi. - Chodzi o to aby wyłonić osobę z największym talentem i okrzyknąć ją najlepszą. Chodzi również o to żeby ta najlepsza osoba została pokonana przez kolejną. Dzięki temu się rozwijamy. Rozwijamy nasz talent. - Dokończyłam pewna swego. Chłopak przybliżył się do mnie, a ja momentalnie się zarumieniłam. Już ani trochę nie byłam pewna. W tym momencie rozbrzmiał dzwonek. Cholera jestem spóźniona! Spojrzałam na chłopaka, który stał w drzwiach. Przedstawił się i wyszedł. Uśmiechnęłam się do siebie. Po chwili wybiegłam z klasy na korytarz. Szukałam wzrokiem Shun'a był już na końcu korytarza. - Jestem Yuko!!! - Krzyknęłam. Parę osób się odwróciło i spojrzało na mnie dziwnie. Nie przeszkadzało mi to. Chciałam tylko żeby on wiedział jak mam na imię. Uśmiechnęłam się i pobiegłam do pokoju gospodarzy.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  7. Ledwo zdążyłam do klasy przed nauczycielem. Pierwszy miałam japoński, jak zwykle na początku pisaliśmy krótki test. Potem angielski, a na koniec psychologia. I tak dotrwałam do przerwy śniadaniowej. Dyrektorka kazała mi sprawdzić tablicę ogłoszeń i przy okazji wywiesić termin zebrania z rodzicami. Podeszłam do tablicy i uśmiechnęłam się na widok Shuna. - To jak zapisujesz się? - Spytałam. W sumie to nie byłam pewna czy go tym nie rozzłoszczę. Przecież rano dał wyraźnie do zrozumienia, że nie. Wspięłam się na palce i najwyżej jak mogłam przywiesiłam ogłoszenie. Od razu zebrał się tłumek uczniów i nie zważając na mnie zaczęli się przepychać.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  8. Poczułam szarpnięcie i po chwili byłam wolna od stada przepychających się uczniów. Przekrzykiwania rozniosły się po całym korytarzu co jeszcze pogorszyło sprawę bo zebrało się więcej uczniów. - Tak, zawsze. - Westchnęłam. - Dziękuję za uratowanie mi życia. - Powiedziałam wesoło. Spojrzałam na chłopaka i zrobiłam się czerwona jak burak. Shun był baaardzo blisko. - Jak na razie to tylko konkurs szkolny, ale trzeba wziąć w nim udział aby przejść dalej. - Powiedziałam nieśmiało. Po chwili Shun też się zorientował i odsunął się szybko. Zrobiło się trochę niezręcznie. - Co do ogłoszenia to w najbliższy piątek będzie zebranie z rodzicami. - Spojrzałam na chłopaka i uśmiechnęłam się lekko.

    Zalogowana Yuko ;p

    OdpowiedzUsuń
  9. [Witam młodszego kolegę! :D]
    Seiya

    OdpowiedzUsuń
  10. - Mamy dwie klasy związane z muzyką na każdym roczniku, więc trochę ich jest. Na szczęście nie wszyscy biorą w konkursie udział. - Uśmiechnęłam się. - Tak naprawdę to tylko nieliczni się zapisują. Zazwyczaj są to osoby z wyższych klas. - Wzruszyłam ramionami. Po chwili Shun przepchnął się przez uczniów i zapisał swoje nazwisko na liście. Spojrzałam na niego zaskoczona i jednocześnie zadowolona. - Tak to był dobry wybór. - Powiedziałam wesoło. - Do konkursu jest jeszcze trochę czasu i zapewne jeszcze parę osób się zapiszę, ale nie martw się. Pierwszy etap jest najłatwiejszy. No a poza tym masz talent. - Uśmiechnęłam się do niego. W tym momencie zadzwonił dzwonek. - Och, wybacz muszę już iść, ale zobaczymy się później. - Zarumieniłam się lekko i po chwili pobiegłam na następną lekcję. Przez całą godzinę lekcyjną myślałam o konkursie. Martwiłam się ponieważ jeszcze nie powiedziałam Shun'owi [nie mam pojęcia czy dobrze odmieniłam xd] że nie zapisałam się na liście. Po lekcjach idąc do wyjścia chcąc nie chcąc musiałam przejść obok tablicy ogłoszeniowej. Przystanęłam i wgapiałam się na ogłoszenie o konkursie muzycznym. Na liście było pełno nazwisk niektóre nawet kojarzyłam...

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  11. ( To jak, może jakiś wątek? Hattori idzie na lekcję, jest tłok i bieganina, niechcący zbije z nóg Shuna. Przeprosiny, obaj idą do klasy, bo się okaże, że straszliwy historyk ma z nim akurat? Słabe, ale coś ;-;)

    Ichijou Hattori

    OdpowiedzUsuń
  12. [Chęci są zawsze, gorzej z pomysłem :< Ale może ty masz jakąś koncepcje, co? ^^]

    Seiya

    OdpowiedzUsuń
  13. Wzdrygnęłam się zaskoczona nagłym zainteresowaniem. - Tak masz rację. Trochę ich jest. - Uśmiechnęłam się lekko. - Połowa z nich próbowała sił w poprzednim roku. Pamiętam ich występy. - Wzruszyłam ramionami. - Nie powiedziałam Ci, ale mojego nazwiska nie ma na liście... - Zawstydzona spuściłam głowę. Wiem, że nie postąpiłam w porządku, ale zdecydowanie miałam dobry powód.

    [Haha w porządku. Będę odmieniała jak najlepiej potrafię ;p]
    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  14. Zanim zdążyłam zareagować już byłam ciągnięta przez chłopaka. Korytarze były puste więc nikt nas nie zauważył. Byłam totalnie zawstydzona. Moja twarz pewnie kolorem przypomina braka albo pomidora. Nie przeszkadzało mi to bo czułam ciepło jego dłoni i to było przyjemne. Dopiero kiedy puścił moją dłoń zorientowałam się gdzie jesteśmy. Sala muzyczna. Rozejrzałam się. Poprawiłam grzywkę i z rumieńcami na policzkach spojrzałam na Shun'a.
    - Wybieram fortepian. - Powiedziałam niepewnie. Ruszyłam w jego kierunku. Usiadłam na stołku i zastygłam. Nie wiedziałam co mam robić choć wiedziałam, że kiedyś wiedziałabym. Minęło sporo czasu odkąd ostatni raz grałam. - Wiesz, chyba już nie potrafię grać. - Wyszeptałam.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  15. Uśmiechnęłam się lekko. - Jeździć na rowerze chyba też już nie potrafię. - powiedziałam wesoło. Po chwili chłopak usiadł obok mnie na stołku. Od razu się zarumieniłam. - Dobrze tylko nie wiem czy coś z tego wyjdzie. - Odwróciłam głowę i spojrzałam na Shun'a. Dłuższą chwilę patrzeliśmy sobie w oczy. Zamrugałam kilkakrotnie i zarumieniłam się. Odrzuciłam włosy na jedną stronę i poprawiłam grzywkę. Byłam już gotowa. - Możesz zacząć. - Powiedziałam nieśmiało.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  16. Byłam zadowolona. Wszystkie nazwy klawiszy pamiętałam! Z przyjemnością obserwowałam jak Shun zaczyna grać. Po chwili również zaczęłam. Oczywiście za pomocą chłopaka. Szło nam całkiem nieźle, a moje palce nie potrzebowały żadnych moich instrukcji. Same wiedziały co mają robić. Kilka razy zdarzyło się, że nasze dłonie musnęły się. Zarumieniłam się, ale kontynuowaliśmy grę. Utwór zbliżał się ku końcowi. Tak akurat się złożyło, że ostatni klawisz nadusiliśmy w tym samym momencie co skończyło się na tym, że Shun'a dłoń znalazła się na mojej. Spojrzałam się na niego, ale nie ruszyłam ręką. Chciałam, żeby ją trzymał...

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  17. - Tak sądzisz? Cieszę się. - Zaczęłam nieśmiało. Zrobiło mi się strasznie gorąco. - Tak, pewnie to zrobię. - Uśmiechnęłam się delikatnie i spojrzałam mu w oczy. Pewnie trwało by to dłużej, ale do sali wszedł woźny. Odchrząknął i skrzyżował ręce na klatce piersiowej.
    - Ej! Dzieciaki lepiej idźcie do hotelu, a nie w szkole takie rzeczy wyprawiacie. - Spojrzał na nas z dziwnym błyskiem w oku. Chyba nawet był lekko rozbawiony. Spojrzałam czerwona jak burak na Shun'a. Zupełnie nie wiedziałam co mam zrobić.
    - Dobra zmykajcie już do domu. Lekcje już się skończyły. - Mruknął i nie zwracając na nas uwagi zaczął sprzątać.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  18. Wstaliśmy, a Shun poprowadził mnie do wyjścia. To chyba była najbardziej żenująca rzecz w moim życiu. Jak on w ogóle mógł pomyśleć, że cokolwiek z tych rzeczy chcemy zrobić w szkole?! Ja przewodnicząca samorządu! To się chyba w głowie nie mieści. Shun ma rację, stary zbok. Moje zawstydzenie mieszało się ze złością. - Masz rację Shun. Gdyby tylko powiedział coś niestosownego do dyrektorki od razu by wyleciał. - Poprawiłam nerwowo grzywkę. - Lepiej chodźmy już do akademika. - Wzięłam głęboki wdech i od razu wypuściłam powietrze ustami. - A właśnie, gdzie mieszkasz? Tutaj czy z rodzicami? - Spytałam uśmiechając się do chłopaka.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  19. - Masz rację jest okropny. No ale niestety jest parę dziewczyn którym to nie przeszkadza. - Wzdrygnęłam się na samą myśl. - Lubią sobie poflirtować... Oczywiście nie jestem taka jak one! - Szybko sprostowałam. Nie chciałam żeby tak o mnie pomyślał. Przystanęliśmy przy szkolnym boisku. Z daleka zauważyliśmy szkolną drużynę piłkarską. - Ja mieszkam od niedawna w akademiku. - Wzruszyłam ramionami. Już przyzwyczaiłam się do swojego łóżka, a bałagan przestał być dla mnie tak widoczny. - Chwilowo tam mieszkasz, to znaczy? - Spojrzałam na niego zaciekawiona.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  20. [Ohohoho jak miło już ktoś chce pisać >u<
    Tak więc jakiekolwiek pomysły czy na yolo? XD]

    Momoko

    OdpowiedzUsuń
  21. [Zważywszy na to, że nasze postaci chodzą do tej samej klasy, to może jakieś przyjacielskie spotkanie po zajęciach czy coś w tym stylu? :'D Szczerze powiedziawszy mam ochotę na taki luźniutki wątek XD]

    Momoko

    OdpowiedzUsuń
  22. - W sumie to akademik nie jest taki zły. - Powiedziałam wesoło. - Chociaż niektórzy lubią posłuchać muzyki bardzo głośno i późno. - Westchnęłam. Nie wiem kto to jest ale znajdę go i rozprawię się z nim. - Myślę, że lepiej nie zaczynać. W pierwszej klasie wcale nie był taki zły. Zmieniło się to kiedy żona od niego odeszła. Chyba postanowił na nowo zacząć chodzić na randki. - Zamyśliłam się. To chyba jest kryzys wieku średniego. - U mnie to dłuższa historia. - Uśmiechnęłam się. - Ale w skrócie to po prostu nie chciałam mieszkać z babcią. Wybrałam akademik a dyrektorka się zgodziła. - Wyszliśmy ze szkoły i skierowaliśmy się w stronę akademika. Zadarłam głowę do góry i oniemiałam. Nad nami świecił mocno księżyc. Takiej pełni jeszcze nie widziałam. - Shun spójrz! - Wystawiłam rękę do góry i wskazałam na księżyc. - Jest piękny... - Rozmarzyłam się.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  23. - Tak jest niesamowity. - Powiedziałam zachwycona blaskiem księżyca. Nie byłam pewna czy dobrze słyszałam, ale chyba Shun powiedział mi komplement. Zarumieniłam się i skierowałam wzrok na chłopaka. - Może kiedyś pójdziemy poobserwować gwiazdy? Mam dość dobry teleskop. - Zaproponowałam. Poprawiłam sobie grzywkę i uśmiechnęłam się nieśmiało.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  24. Byłam zadowolona jak i zaskoczona. Nie spodziewałam się, że to będzie dzisiaj. Zarumieniłam się i spuściłam głowę w dół. - Tak zgadzam się. - Powiedziałam nieśmiało. Podniosłam głowę i dopiero teraz zauważyłam, że chłopak o mało co nie wszedłby w latarnię. Nie mogąc się powstrzymać zachichotałam. - Musisz uważać jak chodzisz Shun. - Powiedziałam rozbawiona. Weszliśmy do akademika. - Na którym piętrze mieszasz? - Uśmiechnęłam się i spojrzałam na chłopaka.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  25. - Tak 21 jak najbardziej mi pasuje. - Uśmiechnęłam się i szliśmy razem do drugiego piętra. - Ja mieszkam na trzecim. - Oznajmiłam. - To do zobaczenia. Spotkajmy się przed akademikiem. - Spojrzałam ostatni raz na chłopaka i ruszyłam w stronę swojego pokoju.
    Kilka godzin później...
    Wyszłam z pokoju, a na ramieniu miałam dużą czarną torbę z teleskopem. Była dość ciężka, ale dałam radę. Wyszłam z akademika i oparłam torbę o ścianę. Spojrzałam na zegarek i była 20:55

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  26. Spojrzałam na chłopaka i zarumieniłam się. Pierwszy raz widziałam go ubranego w zwyczajne ubrania, a nie mundurek. - Cześć. - Uśmiechnęłam się nieśmiało. Spojrzałam na czarną torbę z teleskopem. - Możemy ją razem nieść. - Zarumieniłam się. Nie chciałam wykorzystywać chłopaka.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  27. Piątkowe zajęcia zawsze były najprzyjemniejsze. Uczucie, że weekend jest tuż tuż sprawiało, że lekcje mijały dość szybko i spokojnie. Ostatnia lekcja, muzyka. Momoka pospiesznie udała się do sali w której odbywały się zajęcia. Nie chciała narobić sobie problemów w nowej szkole, dlatego przybyła do klasy przed czasem, aby się nie spóźnić. Pusta sala trochę ją zmyliła. Jestem pierwsza czy coś sknociłam..? Zamyśliła się stojąc w drzwiach. Z zadumy wyrwało ją niemiłe popchnięcie. Pospiesznie odwróciła się aby sprawdzić co lub kto jest przyczyną owego incydentu. Był to dość wysokiego chłopak, który wyglądał na równie wystraszonego co ona. - Nie, nie, nic się nie stało. - Odpowiedziała na zadane przez niego pytanie poprawiając okulary które nieco się przekrzywiły. - Też na muzykę? - odnosiła wrażenie, że gdzieś już go widziała...

    Momoka

    OdpowiedzUsuń
  28. Przez pewien czas nieśliśmy teleskop razem, ale Shun zdecydował, że sam go poniesie. - Tak masz rację. - Odpowiedziałam uśmiechnięta. Szliśmy ulicami Tokio. Już nie było takiego ruchu jak w godzinach szczytu, ale też nie było pusto na ulicach. W paru było cicho i tylko parę osób minęliśmy po drodze. Shun zaprowadził nas na najbardziej wysunięte miejsce. Wzięłam od chłopaka torbę i zaczęłam składać teleskop. Po chwili był gotowy do użytku. Spojrzałam na chłopaka. - Już możesz spojrzeć. - Odsunęłam się trochę. - Zobaczysz gwiazdę polarną.

    Yuko

    OdpowiedzUsuń
  29. [ Shun! Shun, Shun, Shun, Shun, Shun....Shun! Gomenee za taak długi okres oczekwiania na moje odpisanie i w ogóle. Potrzebowałam odsapnąć trochę od tego zacnego bloga i nabrać weny twórczej! Ale już powróciłam! Pomysł na wątek mi się jak najbardziej podoba! Pytanie, czy to Ui szuka prezentu dla kogoś i idzie do antykwariatu, aby go kupić i tam spotyka Shuna, czy może to Shun szuka prezentu i gdzieś na mieście przez przypadek na siebie wpadają, czy może już się znają i postanawiają wspólnie prezentu poszukać?]

    ♦Mako♦

    OdpowiedzUsuń
  30. [ Aaaaaa dobre dobre! To ja zacznę już hehehehehe skoro wszystko jasne! I prezentu będzie szukać dla kumpla bo u Ui to bardziej prawdopodobne.]

    Aaaaah, taka piękna październikowa sobota, gdzie liście powoli opadają z drzew zagradzając miejskie chodniki i ulice. Chmurki niemrawo przemieszczają się po niebie, a jesienny chłodek skrzętnie dostaje się pomiędzy płaszcze i kurtki drażniąc przechodniów.
    Makoto wybrała się w ten zacny dzionek na wyprawę do jakże przerażającego dla niej miasta. Miała mapę, gps'a w swoim telefonie i nawet kompas w razie potrzeby, gdyby zabłądziła w betonowej dżungli, do których tak bardzo nie była przyzwyczajona. A wyruszyła na tą podróż, ponieważ poszukiwała prezentu dla swojego kolegi z internetu, który za niedługo miał urodziny. Poprzez liczne sesje gierkowe dowiedziała się co by mniej więcej radowało chłopaka i tak teraz stała przed jednym z antykwariatów w Tokyo. Poprawiła swój plecak, zmierzwiła włosy i odciągnęła czarną chustę z twarzy. Dla Ui jesień w Kanto była o wiele chłodniejsza niż jesień na Tsushimie.
    - Konnichiwa! - Zakrzyknęła jak tylko weszła do środka. Dziarsko i szybko podeszła do lady wyciągając z kieszeni spodni zmiętą kartkę. - Poszukuję książek tego autora. Czy znajdzie się coś takiego u was? - Spytała mężczyznę za ladą.

    ♦Mako♦

    OdpowiedzUsuń
  31. Proszę pana... Mako uśmiechnęła się pod nosem rozbawiona i westchnęła cicho. - Hmmmm... - Wzięła książkę w swoje zręczne palce gracza i ją obejrzała ze wszystkich stron. Zmarszczyła czoło zamyślona i otworzyła na byle jakiej stronie czytając krótki fragment. Po chiwli ponownie zamknęła książkę i popatrzyła na mężczyznę. - No nie wiem... a o czym ona jest? - Spytała i od razu po jej pytaniu zza zaplecza wyłoniła się twarz chłopaka. Makoto się zdziwiła rozpoznając w niej znajomą osobę. Co prawda, nie znała Shuna face2face, albo na tyle dobrze, aby mówili sobie cześć na korytarzu, ale go kojarzyła ze szkoły.
    Białowłosa, gdy chłopak zaczął tłumaczyć tacie jej płeć wyszczerzyła się jeszcze szerzej i cicho zachichotała rozbawiona sytuacją. Szybko odwzajemniła ukłon, a następnie jedną ręką podrapała się w tył głowy, a drugą pomachała przed sobą mówiąc. - Nie szkodzi, nie szkodzi. Mój wygląd bywa zwodniczy dla wielu osób, przyzwyczaiłem...am się już, tehehe.
    Wyjaśniła szybko, po czym nastąpiła krótka i trochę niezręczna cisza. Mako ponownie popatrzyła na książkę, a następnie na Shuna i mężczyznę. - Więc.... o czym jest ta książka?

    ♦Mako♦

    OdpowiedzUsuń

Rinne Tworzy